ANGST in ogen en in gedrag
Angst bij PTSS heeft verschillende vormen en verschijnselen, heb ik ervaren.
Bij de meeste uitgevallen ex-collega’s bij Stichtingpolitieveteraan, die voor de eerste keer bij ons komen, zie ik de ANGST in hun ogen en in hun gedrag. Alles is onveilig en ze zijn constant gespannen aan het scannen, ANGST om aangevallen te worden of in een situatie te komen die de ANGST weer oproept.
Pas als ze echt het vertrouwen hebben dat het bij ons veilig is, laten ze deze ANGST een beetje los.
Wij proberen zoveel mogelijk te praten en te luisteren en uit onze ervaring te delen hoe wij het beleefd hebben en er mee om gegaan zijn.
Lichamelijke gevolgen van angst.
De ANGST gaat 24 uur per dag door, vandaar dat mensen met PTSS constant alert zijn.
Dit kost zoveel energie(geestelijk en lichamelijk), vandaar de oververmoeidheid en dat resulteert weer in een zeer kort lontje.
Ze zijn gewoon echt OP en uitgeblust, en daardoor komen bijvoorbeeld depressiviteit, chronische vermoeidheid, woede aanvallen en paniek aanvallen ect. om de hoek kijken. Stichtingpolitieveteraan probeert deze visuele cirkel te doorbreken door vooral rust, vertrouwen en veiligheid in de natuur te bieden.
Als militair kende ik geen angst.
Als ik naar mijzelf kijk kan ik mij niet herinneren dat ik als militair of politie agent ooit ANGST gekend heb (Ik was voor niemand en niets bang), totdat ik PTSS kreeg.
Ik kan mij nog herinneren dat ik in 2009 op een camping in Noorwegen s’nacht naar het toilet gebouw liep. Er kwam plotseling iemand om de hoek (iemand die net van het toilet kwam) voordat ik het wist kneep zijn keel dicht.
Gelukkig kwam ik snel weer bij mijn positieven anders had ik nu nog vast gezeten. We zijn s’morgens snel vertrokken van de camping. Dit is achteraf een duidelijk signaal geweest, gewoon constant de ANGST dat ik aangevallen zou worden.
Ik weet nog steeds niet waar die ANGST vandaan komt.
Ik kreeg er ook nog gratis VLIEGANGST en WESPENANGST bij.
Bij het vliegen hield ik bij de geringste turbulentie de stoel voor mij gespannen vast, zeiknat van het zweet met de ANGST dat ik neer zou storten. Ik heb als militair uit vliegtuigen en helikopters gesprongen, ik weet nog steeds niet waar die ANGST vandaan komt.
Ik heb mijzelf tijdens het vissen met een mes zo verwond (ik wilde uit paniek een wesp weg slaan, met een mes in mijn hand) dat ik naar het ziekenhuis moest.
Kortom de ANGST regeert je leven bij PTSS met alle gevolgen van dien, je dierbaren moeten dit vaak ontgelden.
Zoek hulp
Herken je dit bij jezelf of probeert iemand je dit duidelijk te maken. Neem dit zeer serieus en zoek a.u.b. zo snel mogelijk HULP, voordat de schade (bij jezelf of jouw dierbaren) niet meer te overzien is. Stichtingpolitieveteraan is er voor jou en dan sta jij en je dierbaren niet meer alleen.
SAMEN STERK
