Mijn wereld is een stuk kleiner, maar daarom voel ik me nog niet eenzaam…

Eenzaam.

Mensen praten over eenzaamheid. Ik vraag me af wat eenzaamheid is…

Ben je eenzaam als je single (om wat voor een reden dan ook) bent? 

Ben je eenzaam als je geen familie meer hebt?

Ben je eenzaam als je geen vrienden hebt?

Zo kan ik nog vaker mezelf afvragen wat eenzaamheid is.
Voor mij is eenzaamheid een gevoel en niet afhankelijk van de situatie waarin je je bevindt.

Ja, inderdaad ik heb een (ex)gezin.
Ja ik heb een relatie.
Ja ik heb familie en vrienden.
Ook al kan ik met mijn ptss-problemen niet naar iedereen toe, omdat ze het niet begrijpen of willen begrijpen. Ja ook niet willen begrijpen komt bij mij nog steeds voor.
Ik ben al vanaf 1993 in gevecht (ik ben veteraan) en heb de diagnose vanaf 2008.

Elke dag nog heb ik mijn gevecht met mijn demonen (vooral ’s nachts) en allerlei lichamelijke klachten.

Praten met anderen

Ik ben pas veel later gaan praten, maar liep regelmatig tegen de muur van onbegrip en onwil.
Je kan je op dat moment eenzaam voelen, maar ik had en heb nog steeds mogelijkheden om personen op te zoeken om te kijken of ze mijn verhaal willen aanhoren.

Ook naar vreemden zoals hulpverleners of veteranenvrijwilligers kan ik lopen en aankloppen. Telkens staat weer de uitkomst van het aankloppen niet vast.
Ze willen mij wel aanhoren of ze willen mij niet aanhoren.

Als je, zoals ik, zo vaak tegen een muur aanloopt en teleur wordt gesteld, kan ik me voorstellen dat je dus niet meer gaat aanlopen. Ik heb het met tegenzin geaccepteerd en mijn handelen daar op afgesteld.
Inderdaad wordt mijn wereldje daar door een stuk kleiner, maar daarom voel ik mij nog niet eenzaam. Vaak vind ik het zelfs wel lekker om alleen te zijn.
Geen triggers om me heen.

Ik snap dat er personen zijn die niet zomaar naar een iemand stappen met hun problemen en zich daar door eenzaam voelen.

Mijn droom

Ik droom ervan om eens een aantal weken naar het Griekse eiland Gavdos te gaan. Een klein eiland met maar 150 inwoners, dus genoeg ruimte om je af te zonderen, om je zonden te overdenken, om je problemen en uitdagingen te bekijken. Ik zal waarschijnlijk ook een goede kluizenaar zijn. 

Eenzaamheid is voor mij een keuze die niet bestaat, een gevoel wat ik niet herken of heb. Ik noem het liever “alleen zijn” of “solo”. Ik heb de vrijheid om te kiezen.

Bovenstaande is mijn persoonlijke mening, ervaring, visie en ik besef me dat dit niet voor iedereen van toepassing zal zijn.
Ik voel me hier veilig en zeker bij.

Met respect.

Raoul

Raoul Janssen

Raoul Janssen

Raoul Janssen (auteur) kreeg op 20 januari 2011 een Draaginsigne Gewonden uitgereikt van CKMar luitenant-generaal Dick van Putten. Deze uitreiking vormt een afronding van een twee jaar durende herstel-periode van een posttraumatische stressstoornis (PTSS). Zijn ervaringen heeft hij beschreven in het boek “De verborgen waarheid (over PTSS)”. Hij hoopt hiermee bij collega’s een vorm van begrip te brengen voor andere collega’s met PTSS.

Andere artikelen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Nieuwsbrief

Lezingen

Recente Berichten

Volg ons op Facebook

Ik heb een vraag

Via dit formulier kunt u een vraag stellen aan PTSS de Baas